ผู้บริหารระดับสูงคนหนึ่งในอเมริกา เคยมีเงินเดือนเกือบ 2 ล้านบาทต่อเดือน..แต่เมื่อเจอกับวิกฤติเศษฐกิจในอเมริกา เขาถึงกับตกงาน ไม่มีรายได้ซักกะบาท!
เขามีลูกวัยเรียน2คนและเมียที่เป็นแม่บ้านต้องเลี้ยงอีกคน เขาต้องมีเงินสำหรับใช้จ่ายเยอะมากในแต่ละเดือน จนน่าวิตกว่า เขาจะหางานที่สามารถจุนเจือครบอครัวได้จริงหรือ?
แต่ผู้บริหารคนนี้ เขามั่นใจ100%ว่า หากเขาเป็นคนขยัน เป้นคนอดทน มุ่งมั่น และไม่ยอมแพ้ เขาไม่มีวันตกงานแน่!!
วันรุ่งขึ้น หลังจากที่ออกจากงาน เขาตะเวนสมัครงานไปด้วย
หางานตั้งแต่เช้ามืดยันมืดค่ำ 3เดือนผ่านไป.."เขาก็ยังคงตกงาน"
เพราะทุกบริษัทก็เป็นแบบเขา คือย่ำแย่ ตกต่ำ มีคนขายไม่มีคนซื้อ เศษฐกิจบัดซบสุดๆ
เข้าเดือนที่ 4 เงินเขาหมด เขาจึงตัดสินใจขายรถ และเอาเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายในครอบครัว
เขาก็ยังออกจากบ้านทุกเช้า เผื่อไปฟังคำปฏิเสธทุกวัน ตั้งแต่เช้ามืด ยังมืดค่ำ..จนเมียถามว่า เขาจะไปทำไม ให้เสียเวลา เสียเงิน เสียเกียรติ และ เสียศักดิ์ศรี..!!!
เขาหันมาบอกเมียจ๋าว่า..
"ถ้าเราไม่ไป เราถูกปฏิเสธ 100% ชีวิตล้มแหลวแน่นอน 100%แต่ถ้าเราออกไป เรายังมีโอกาศประสบความสำเร็จ 10% ถ้ายังสู้ได้ เขาจะไม่ยอมแพ้เป็นอันขาด!!"
เข้าสู่เดือนที่ 6 เงินจากการขายรถ หมดอีกครั้ง
เขาเอาบ้านไปจำนอง ได้เงินมาไม่ถึง1/4ของราคาบ้าน และเขาก็ออกสมัครงานต่อ
เข้าสู่เดือนที่10 เงินจากการขายบ้านหมด....
เขาต้องให้ลูกออกจากโรงเรียน เผื่อลดค่าใช้จ่าย เขาต้องรวบรวมทรัพย์สินที่มีค่าในบ้าน ไปขาย จนหมดตัว เขาแทบไม่เหลืออะไรแล้ว...
เขาเดินสมัครงาน..จนรองเท้าสึกและพื้นรองเท้าขาด จนเขาต้องเดินลากขาไปเผื่อไม่ให้พิ้นรองเท้าเปิด เป็นที่น่าสมเพศของผู้คนรอบข้างนัก วันหนึ่ง เขาไม่มีเงินแม้แต่จะกินข้าวเที่ยง เขาต้องดื่มน้ำก๊อกกลั้วท้องไปวันๆ และเขาก็เดินไปต่อ กระทั่งเขารู้สึกเจ็บแปร๊บที่เท้าอย่างสุดๆ เขาตกใจและยกเท้าขึ้นมาดู
ลวดงอๆทิ่มเข้าไปที่นิ้วเท้าของเขาลึกไปประมาณ 2 นิ้ว เขารีบดึงออกมา
และทันใดนั้น ปรี๊ด! เลือดพุ่งออกมาเต็มเท้า
เขาทรุดตัวลงฟุตบาท และร้องไห้ออกมา ไม่ไหวแล้ว...
ชีวิตกู...ทำไมมันบัดซบอย่างงี้
พระเจ้าเล่นตลกอะไรอยู่ กูไม่ขำ พระเจ้าจะทดสอบกูไปถึงไหน!
เขาเป็นคนขยัน ตั้งมั่น ทุ่มเท และไม่ยอมแพ้มาตลอด
สิ่งที่เขาควรได้รับ คือ ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่
ไม่ใช่ความยากจน ลำบาก อดอยาก แร้งแค้นแบบนี้
เขาด่าพระเจ้าลั่นถนน!! ไม่ไหวแล้ว!....
..........
เมื่ออารมณ์เย็นขึ้น เขาเอามือหนึ่งกดแผลไว้ให้เลือดหยุด และเอาอีกมือหนึ่ง หยิบลวดอันนั้นมาดู..และด้วยความที่เป็นนักบริหาร เขาจึงคิดจะหาประโยช์นจากมันให้ได้..
เขาคิดใจใน...."มึงตำตีนกูได้ กูก็ต้องเอามึงไปใช้งานได้!"
......กูไม่ยอมให้มึงทำกูข้างเดียวหรอก!!
เขานั่งคิดอยู่พักใหญ่ จนเลือดหยุด เขาจึงเดินไปหาเจ้าของโรงงานคนหนึ่งที่เป็นคนรู้จักคุ้นเคยกันมานาน พร้อมกับถือลวดไปด้วย แล้วเสนอไอเดียจากไอ้ลวดนรกนั่น เจ้าของโรงงานสงสาร จึงยอมรับคำขอร้องของเขา....
หลายเดือนผ่านไป ชายคนนี้ประสบความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่! ร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐี โด่งดังไปทั่วโลก!.....โดยการนำลวดที่ตำตีนเขา
.....มาเปลี่ยนเป็น.....
**ลวดหนีบกระดาษ!!!**
มีประเทศไหนในโลกไหมครับ ที่ไม่มี "ลวดหนีบกระดาษ"
ชายผู้ตกอับจนถึงขีดสุด กลับมาร่ำรวยและยิ่งใหญ่ที่สุดได้
เขาจึงสรุปได้ว่า..
ถ้ามีความพยายาม อดทน มุ่งมั่น และไม่ย่อท้อ
สิ่งที่พระเจ้าจะประทานให้คุณ มีแต่ความสำเร็จเท่านั้น.. แต่..ที่สำคัญคือ
....มึงสู้ จริงหรือเปล่า!!!!!....